Bijna drie weken ging het goed. Geen klerenwinkel ging ik binnen, met oogkleppen op fietste ik door de winkelstraat, strak vooruit blijven kijkend. Ik ging naar de Hema, pakte een setje bandenplakspullen, en liep linea recta naar de kassa. Toen ik in de rij stond zag ik vanuit mijn ooghoeken het sale rek, met vrolijk gebloemde truitjes. Niet kijken! Ik rekende af en stapte op mijn fiets.
Een half uur was ik weg geweest om bandenplakspullen te kopen, normaliter had me dat zeker twee uur gekost. Omdat ik nu eenmaal op de heen- of terugweg alle leuke winkeltjes onderweg naar huis even in moet. Omdat er een ontzettend leuk jurkje in de etalage naar me lonkt, omdat er een enorme sale sticker op de ruit is geplakt of omdat ik er de vorige keer zoiets leuks had gezien. Maar nu dus niet, ik fietste in één ruk naar huis.
Het probleem van mijn verslaving is dat kleding tegenwoordig overal te koop is. Zelfs in de supermarkt! Zo heb ik onlangs een fantastische witte skibroek gekocht in de focking Albert Heijn! Echt waar. Voor maar 17,50.
Maar het gevaar ligt dus ook overal op de loer. In de Vomar loop ik bijvoorbeeld tegen een paar hysterische luipaardprint sokjes aan (waarom verkopen ze in godsnaam sokken in de supermarkt?).
Maar ik weersta alle verleiding met gemak. Tot gisteren dus. Voor werk moet ik in Lelystad zijn, bij het stadhuis. Dat zich uiteraard in het hartje van het winkelcentrum bevindt. Nu is Lelystad zo bedroevend lelijk dat de tranen in je ogen springen. Anders zou er maar één ding zijn dat me nog had kunnen opbeuren: winkelen! Rondom het spuuglelijke plein stikt het namelijk van de winkels, de een schreeuwt nog harder dat het uitverkoop is dan de ander. Ik heb honger en moet echt even ergens een broodje kopen. Ik loop een overdekt winkelcentrum in. Maar oh, voor ik de lunchroom bereik moet ik minimaal tien leuke winkels passeren. Resoluut draai ik om en loop weer naar buiten.
Ik haal een broodje in de supermarkt en rij richting huis. Drie hoeraatjes voor mezelf. Maar dan, net als ik de winkels een beetje ben vergeten, doemt er een bordje op: Bataviastad.
Batviastad!!!! Daar ben ik al geen eeuwen geweest. En het is er vast sale. Sale in een outletshopping......Agggghhhhh. Niet doen Maaike, gewoon doorrijden. Adem in, adem uit.
En alsof ik nog niet genoeg beproevingen heb doorstaan die dag moet ik die avond naar schiphol om een vriend af te halen. We spreken af bij gate 2. Nietsvermoedend loop ik de trap af naar de aankomsthal. En waar loop ik tegenaan? De enorme H&M accessoirewinkel. Het is niet eerlijk!!!
ps, ik ben nog steeds clean hoor.
