Koninginnedag is de mooiste dag van het jaar. Echt. Althans voor shopaholics als ik. Kilometers vrijmarkt waar de meest geweldige juweeltjes aan kleding zomaar voor het oprapen liggen. Meestal ietwat verborgen tussen de wat aftanse, afgedragen kleding, maar als je goed zoekt kan je ineens die fabuleuze rok vinden, dat fantastische jasje of die geweldige laarzen exact in jouw maat. En dat voor maar 2,50! De vrijmarkt is voor mij zoiets als het walhalla. In moordend tempo loop ik langs de kraampjes, - hoe later je bent des te groter de kans dat net een ander er met dat leuke jurkje vandoor is gegaan- de ogen gefixeerd op de kledingstukken op de kleedjes of aan de rekken, in mijn tas een zware portemonnee met muntgeld mee zeulend.
Als geoefend vrijmarktshopper weet ik inmiddels precies waar ik op moet letten. Op kleedjes vind je, behalve schoenen, vaak niet veel soeps. Iedereen met een beetje eigenwaarde en respect voor de schoonheid van haar kleren, legt die niet achteloos op een smoezelig kleedje.
Nee, mensen die hun kleding met trotst hebben gedragen hangen het dan ook op rekjes. Nu vind je deze rekjes overal op de vrijmarkt, maar daarom is het ook van belang de juiste vrijmarkt op de juiste locatie te bezoeken.
Zo ging ik vroeger (snif) om half zeven ’s morgens al naar de vrijmarkten in Amsterdam Oud-Zuid. Daar zaten mevrouwtjes die zoveel geld hadden dat ze het zich elk seizoen konden permitteren een compleet nieuwe garderobe aan te schaffen. De oude ‘zooi’ werd op Koninginnedag voor een appel en een ei van de hand gedaan. Echt, wat ik daar allemaal gevonden heb. Vooral veel geweldige jurkjes van dure merken. Maar ook leuke tasjes. En hoedjes, en ga zo maar door.
Kortom, op Koninginnedag ga ik doorgaands helemaal los. Rond twaalf uur kom ik thuis, kreupel onder het gewicht van alle tassen kleding die ik heb gescoord, maar uiterst voldaan.
Dit jaar geheel anders. Er mocht niet geshopt worden. Wat dan te doen?? Eerst maar eens uitslapen, dan waren de meest vruchtbare uurtjes op de vrijmarkt tenminste achter de rug.
Uiteraard moet je er ook Koninginnedag een beetje leuk uit zien, dus stortte ik me maar op het vinden van mijn oranje kleren. Dat duurde een tijdje. Had ik niet ergens nog oranje beenwarmers liggen? Ik keerde de hele la met panty’s en leggings ondersteboven. Ze zaten allemaal in de knup, het been van de ene panty innig verstrengeld met een ander been. Helemaal onderop inderdaad de oranje beenwarmers. Omdat ik tijd moest doden besloot ik de panty’s en leggings te sorteren. Netjes op te rollen en per kleurgroep weer in de la te leggen. Wat denk je? Ik bleek 13 leggings en 33 panty’s te hebben! Wat moet een mens met 33 panty’s??
Enfin, weer een uurtje later was ik aangekleed, klaar om naar buiten te gaan. Heel strategisch had ik de NDSM-werf in Amsterdam gekozen. Ik wist dat er alleen een kindervrijmarkt zou zijn, geen verleiding dus. Maar onderweg naar het station moest ik toch echt even door de stad. Gewoon om even te kijken, even de sfeer proeven. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik zag in nog geen kwartier tijd zoveel moois dat ik gillend weg ben gerend.
Nazwetend in de trein lakte ik nog even mijn nagels oranje. De dag was voor de helft om en ik was nog steeds clean. Maar wat kostte het een moeite! Meteen toen ik de pont afkwam vergreep ik mij aan het eerste beste biertje. En heel rap daarna het volgende biertje. Met pijn in mijn hart bedacht ik me dat ik voor de prijs van dit ene biertje ook ergens op de vrijmarkt een rokje had kunnen kopen. Die middag kocht ik veertien rokjes, ehhh biertjes. En ging uiteindelijk met een zwaar hoofd in plaats van met zware tassen, naar huis.
