Zo, daar ben ik weer. Was even een klein weekje skiën. Moet ook gebeuren. Overigens een hele nieuwe ervaring, zo'n skivakantie zonder dat ik vooraf mocht shoppen.
Voorheen greep ik een wintersportvakantie steevast aan om eens flink wat geld over de balk te smijten. Met maar twee winters ervaring op de latten ging ik nog niet bepaald als een professional die berg af, dus dan kon je maar beter zorgen dat je er tenminste leuk uitzag. Zo was mijn motto.
Dus kocht is twee jaar geleden een stoere broek, een ski-jas die zo leuk was dat ik 'm ook 'gewoon' aan kon, een matching muts met vrolijke kleurtjes, bijpassende handschoenen en sjaal. Leggings en sokken waren minder belangrijk, die zag toch niemand. Ski-pullies wel, dus die werden ook met zorg geselecteerd. Dat alles ging deze week mee in de grote tas. Maar in één ding had ik mij vergist als onervaren wintersporter.
Ik wist namelijk niet beter dan dat het dorp waar je bivakkeert, volledig ingesneeuwd is en te voet
slechts begaanbaar is met snowboots of andersoortige laarzen met grof profiel. De eerste jaren had ik nog wel leuk schoeisel mee, maar dat bleef altijd noodgedwongen in de tas liggen.
Heel verstandig besloot ik dus dit jaar die andere schoenen gewoon thuis te laten, ik had ze immers toch niet nodig. Op de dag van vertrek deed ik mijn lelijke leren, geprofielde laarzen aan en klaar was Kees.
De schrik sloeg me om het hart toen we uren later ons bergdorp inreden. Het dorp was zo goed als sneeuwvrij! Volledige paniek maakte zich van mij meester. Wat moest ik nu 's avonds na het skiën aan mijn voeten doen als ik het dorp in ging om te après-skiën of dineren?
Onderweg naar ons hotel passeerde ik meerdere schoenenwinkels. Tot overmaat van ramp was het nog sale ook....Vorig jaar zou het mijn eerste prioriteit zijn geweest: fatsoenlijke schoenen kopen.
Maar niet dit jaar. Dit jaar trok ik onder mijn leuke rokje, mijn kekke trekking en mijn spijkerbroek doodleuk mij lelijke boots aan. Zelfverzekerd stapte ik door het dorp. In de après-skibar keek iedereen toch scheel van de drank en zag niemand mijn lelijke schoenen. En in het restaurant verstopte ik ze gewoon onder de tafel. Van het geld dat ik anders aan nieuwe schoenen had besteed kocht ik gewoon nog een drankje om het leed te verzachten, en nog een.
De enige pijn die ik deze vakantie aan mijn voeten had, werd niet veroorzaakt door hoge hakken of knellende pumps, maar door het ploeteren op de latten. En dat is toch hoe het op wintersport hoort.
