En ja hoor, toen we even later voor de etalage in de Haarlemmersstraat stonden, liepen de kwijldruppels nog net niet over mijn kin. De paspop showde een soepel vallende denim jumpsuit, strak van boven, baggy van onder. Hélémaal mijn ding. ''Ahhhhh'' was het enige wat ik uit kon brengen. In gedachte had ik ze al gecombineerd met mijn blauwe slangenleren pumps, mijn mat-rode laarzen en mijn slippers voor een meer beachy look.
,,Toch jammer dat je 'm niet mag kopen hè'', grinnikte vriendlief intens gemeen en fietste weg terwijl ik achterom bleef kijken, mijn ogen als magneetjes aangetrokken tot de jumpsuit. ,,Wat ontzettend kinderachtig en flauw van je om mij dat ding te laten zien terwijl je weet dat ik het niet mag kopen'', mokte ik terwijl hij alleen maar harder begon te lachen.
Vriendlief is nog strenger als het aankomt op mijn kledingdieet dan ik zelf ben. ,,Als iemand het waagt om je voor je verjaardag een kledingstuk te geven ga ik het ritueel verbranden'', kondigde hij ver voor de grote dag aan. ,,Er komen gewoon geen nieuwe kleren het huis in.'' ''Wat een gelul, jij bepaalt de regels van mijn uitdaging niet'', beet ik terug. ,,Sterker nog, daar heb je echt helemaal niets over te zeggen. Ik koop een jaar geen kleren, maar als anderen mij iets willen geven dan mag dat. Als ik zelf maar niets koop.'' Tijdens mijn tirade stopte meneer zijn vingers in z'n oren en begon een liedje te neuriën. Eikel.
De weken voor mijn verjaardag herhaalde hij het keer op keer, tegen iedereen die het maar wilde horen. ,,Ik ga nieuwe kleren ritueel verbranden hoor, echt.'' Ik werd steeds bozer....waar haalde hij het gore lef vandaan om zich ermee te bemoeien? Straks waren mijn vriendinnen echt onder de indruk van zijn dreigement en zouden ze het nalaten iets leuks voor me te kopen.
Zondag was ik jarig. Toen ik na het zeer uitgebreid champagneontbijt op de klok keek sloeg de paniek toe. Het was al kwart voor twee en ik was nog niet eens gedoucht en aangekleed! Over een kwartier zouden de eerste verjaardagsgasten al arriveren op de feestlokatie.
In een poging me nog wat meer op te fokken deed vriendlief de deur van de zolder, mijn walk-in closet, op slot zodat ik me niet aan kon kleden. Ik gunde hem de lol niet en bleef gevaarlijk kalm. Natuurlijk wist ik allang wat hij bekokstoofde. En ja hoor, daar lag op bed een grote doos. Met daarin nog een doos, en nog een. Als een Russisch poppetje pelde ik laag voor laag totdat eindelijk de buit binnen was: de jumpsuit uit de Haarlemmerstraat. Helemaal voor mij. Ahhhhhh.
