Het is voorbij. De periode dat ik helemaal zen was, totally happy met mijn niet-shoppen status, volledig gefocust op dat ene doel: ‘clean’ het nieuwe jaar halen.
Misschien is het toch even goed om bij dat gevoel stil te staan. Achteraf bezien heeft die periode van complete vrede met het modeverbod namelijk best lang geduurd. Uiteraard had ik de eerste maanden vreselijk last van afkickverschijnselen en kon ik geen winkel voorbij fietsen zonder even begerig naar de etalageruit te gluren, maar na een paar weken trad er een soort gewenning op. De onrust van altijd maar iets moeten hebben (de ene keer pumps, de andere keer een jasje, dan weer een paar sneakers) verdween langzaam naar de achtergrond. En het werd stil in mij. Geen knagende stemmen over al die dingetjes, die ik nog even moest kopen om mijn garderobe compleet te maken. Helemaal niets. Stilte. Ik raakte gewend aan het niet mogen kopen. Stiekem werd ik erop gesteld, op dat innerlijke tevreden gevoel. Innerlijke rust was helemaal mijn ding.
Maar helaas. Het is voorbij. Het gebeurde gewoon toen ik voor mijn kledingkast stond. Ik bekeek mijn jurkjescollecties eens grondig, wierp daarna een blik in de lade met leggings en kwam tot de conclusie: ik mis een legging. Ik mis een legging met een motiefje in de kleuren bruin én zwart. Op een ietwat te olijk gebloemd exemplaar na, heb ik namelijk alleen maar effen leggings; bruine en zwarte. En dat is zonde. Want onder veel van mijn zwarte of bruine jurkjes zou ik graag óf mijn zwart suède laarzen óf mijn bruinleren cowboyboots dragen. Maar een zwarte jurk met bruine laarzen vraagt nu eenmaal om een legging, die de boel een beetje leuk aan mekaar matcht. Die het bruine en het zwarte een beetje mingelt, want zwart met zwart en bruin met bruin is ook zo saai. En als je er dan ook nog een legging in dezelfde kleur eronder doet, ben je helemaal zo’n saaie vertoning.
Maar goed, een bruin- zwarte legging met leuk motiefje dus. Mag best een beetje crème in zitten ook, dat mis ik dus. En het gemis is groot. Want die bewuste legging waar ik zo naarstig behoefte aan heb, circuleert al minstens drie weken door mijn hoofd en wil maar niet van wijken weten. De herfst staat voor de deur en de tijd om de laarzen uit de kast te trekken is daar. Hoe kan ik vorig jaar zo stom geweest zijn, dat ik niet inzag dat deze zeer essentiële legging nog ontbreekt in het geheel? ‘Dan doe je er toch een leuke panty onder’, zullen sommige bijdehante adviseurs zeggen. Maar sommige jurkjes zijn nu eenmaal te kort, of te strak voor een panty. Die kan je alleen fatsoenlijk dragen met een legging.
De meeste vrouwen begrijpen vast wel wat ik bedoel. En het zou zo jammer zijn als ik die jurkjes dus allemaal niet aankan, zeker de komende drie maanden niet. Maar goed, ik zit op een dood punt. Een oplossing voor mijn leggingprobleem heb ik niet en de nood blijft hoog. Tegen de tijd dat ik ein-de-lijk weer mag shoppen hangt de voorjaarscollectie al weer in de winkels. De enige exemplaren die nog in de sale rekken zullen hangen, zijn de leggings die niemand meer wil . Omdat iedereen ze al heeft. De effen zwarte en bruine….
